[vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1540290238306{margin-bottom: 0px !important;}”]
Op het moment van dit interview is Nancy’s man nog geen drie weken overleden. Toch wil ze graag haar verhaal doen. ‘Alleen al het gevoel dat er een organisatie is die je niet in de steek laat, was voor ons heel waardevol.
Hij mocht nog geen 53 jaar oud worden, vertelt Nancy van der Giessen (48) over haar man John. Maar dankzij behandelingen in de Helios kliniek in Duitsland heeft hij wel een stuk langer geleefd dan de artsen in Nederland hadden voorspeld. Mét een goede levenskwaliteit. “Tot kort voor zijn dood wandelde hij nog bijna dagelijks vier kilometer”, zegt Nancy. “Oortjes in en gaan. Hij genoot daarvan.”[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][mk_blockquote font_family=”none”]‘Iedere dag dat we samen waren, was er een. Ik ben intens dankbaar voor de extra tijd die ons was gegeven’[/mk_blockquote][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1540290263081{margin-bottom: 0px !important;}”]Op de verjaardag van hun hoogzwangere dochter krijgt John te horen dat hij uitgezaaide slokdarmkanker heeft. “Een week later werd onze kleinzoon geboren”, vertelt Nancy. “Aan de ene kant waren we ontzettend bang en verdrietig, aan de andere kant blij en trots. Het was een verwarrende tijd.” John krijgt chemotherapie, maar na de derde keer groeien de uitzaaiingen gewoon door. Nancy: “De artsen zeiden dat ze niets meer konden doen, alleen wilden wij ons daar niet bij neerleggen. Onze dochter had via een kennis over de Helios kliniek gehoord. We besloten een afspraak te maken en konden vlot terecht bij dokter Helmer. Ook zij kon John niet genezen, maar ze zag wél mogelijkheden zijn leven op een zo humaan mogelijke manier te verlengen.” John start met de Duitse behandeling. Wekelijks ondergaat hij een mix van diverse chemo’s in combinatie met hyperthermie en voedingssupplementen. “Het werkte: de tumoren werden kleiner”, vertelt Nancy. ‘Alleen werd de behandeling niet door onze zorgverzekeraar vergoed. In januari konden we overstappen naar een andere verzekeraar. Tot die tijd zaten we vast. De kosten waren zo’n veertigduizend euro. Ik heb gebeld, gemaild, gesmeekt, maar de verzekeraar bleek onverbiddelijk.” Hoe kun je zo met mensen omgaan, vraagt Nancy zich af. “We voelden ons in de steek gelaten. Gelukkig hadden wij een spaarpot die we konden aanbreken. Hoe moet dat als je dat niet kunt?” Een andere patiënt wijst Nancy en John op de Stichting Kans Tegen Kanker. “Ik stuurde onze rekeningen in en snel daarna werd het eerste bedrag gestort. In totaal kregen we ongeveer vijfduizend euro. Hoewel we zelf nog altijd opdraaiden voor het grootste deel van de kosten voelden we ons gesteund door de stichting. Dat was voor ons erg waardevol.” Helaas wordt John uiteindelijk resistent voor de chemotherapie. Niet lang daarna sterft hij. Ondanks het grote verlies kijkt Nancy met een goed gevoel terug op het afgelopen jaar. “Iedere dag dat we samen waren, was er een. Ik ben intens dankbaar voor de extra tijd die ons was gegeven.”[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]