De afgelopen tijd heb ik iedere keer weer een stukje langer gelopen en kwam daar mee op 12 juni voor het eerst op 40 Km uit.
Ging het altijd van een ‘leien dakje’? Meestal wel maar toen ik een keer 33 Km ging lopen ging het niet goed. Het was te warm. Ik had weliswaar genoeg water (3 liter) bij mij maar op een of andere manier kon ik niet goed met de warmte omgaan. Na 27 Km voelde het alsof de stop er uit werd getrokken. Op dat moment was ik vlak bij een halte van de Randstadrail en dat zag er wel heel verleidelijk uit. Toch heb ik dat niet gedaan en in een lager tempo en met meer rusten de wandeling voltooid. Wel heb ik gezorgd dat ik toen door de Dorpsstraat kwam en heb ik bij de Italiaanse ijsboer een ijs gegeten, niet een ijsje maar een ijs. De wandeling waarvoor ik voor eerste pinksterdag in Scherpenzeel had ingeschreven heb ik laten schieten. Niet zo zeer vanwege de regen die werd voorspeld maar wel vanwege de dreiging van onweer.
Van de Stichting 4-daagsebed heb ik inmiddels bericht ontvangen dat ze een plek voor mij hebben in Malden. Dat is wel even wat anders dan mijn logeeradres de vorige keer dat 300 meter van de Wedren lag. Ik denk dat ik mijn fiets maar meeneem.
De komende tijd ga ik nog een paar keer 40 Km lopen. De belangrijkste zorg is nu om vrij te blijven van blaren en blessures.
Ik loop de vierdaagse mede voor Kans Tegen Kanker.
Jouw gift wordt zeer op prijs gesteld!
Je kan hier doneren
